การตอบสนองทางระบบย่อยอาหารของงูเหลือมพม่าต่อเหยื่อขนาดใหญ่ทำให้พวกมันเป็นสายพันธุ์จำลองสำหรับสรีรวิทยาของระบบย่อยอาหาร งูเหลือมที่อดอาหารจะมีปริมาตรและความเป็นกรดในกระเพาะอาหารลดลง มวลในลำไส้ลดลง และปริมาตรหัวใจ "ปกติ" หลังจากกินเหยื่อเข้าไป ระบบย่อยอาหารทั้งหมดจะผ่านการสร้างแบบจำลองใหม่ครั้งใหญ่ โดยมีการเจริญของลำไส้อย่างรวดเร็ว การผลิตกรดในกระเพาะอาหาร และมวลของหัวใจห้องล่างเพิ่มขึ้น 40% เพื่อเป็นเชื้อเพลิงในกระบวนการย่อยอาหาร ประชากรสัตว์ป่าถูกพิจารณาว่า "ถูกคุกคาม" และมีรายชื่ออยู่ในภาคผนวก II ของ CITES งูหลามยักษ์ทุกสายพันธุ์ (รวมถึงงูหลามอินเดีย งูเหลือมหินแอฟริกา และงูเหลือมร่างแห) ในอดีตเคยถูกฆ่าเพื่อส่งตลาดเครื่องหนังโลก เช่นเดียวกับยาพื้นบ้าน และถูกจับเพื่อการค้าสัตว์เลี้ยง บางคนถูกฆ่าเพื่อเป็นอาหารโดยเฉพาะในประเทศจีน IUCN เพิ่งระบุว่า งูหลามพม่า เป็น "เปราะบาง" ซึ่งสะท้อนถึงจำนวนประชากรโดยรวมที่ลดลง เหตุผลสำคัญของการลดลงคือการค้าหนังและอาหาร ความเสื่อมโทรมของที่อยู่อาศัยอาจเป็นปัญหาในพื้นที่สูงบางแห่ง ในฮ่องกง เป็นสัตว์คุ้มครองภายใต้กฎหมายคุ้มครองสัตว์ป่ามาตรา 170