องค์กรทางการแพทย์ เช่นAmerican Cancer Societyแนะนำให้ใช้ครีมกันแดดเพราะช่วยป้องกันมะเร็งเซลล์สความัส [8]การใช้ครีมกันแดดเป็นประจำอาจลดความเสี่ยงของมะเร็งผิวหนัง ด้วย อย่างไรก็ตาม ครีมกันแดดหลายชนิดไม่ปิดกั้น รังสี อัลตราไวโอเลต A (UVA) แต่การป้องกันรังสี UVA ก็มีความสำคัญต่อการป้องกันมะเร็งผิวหนัง เพื่อให้บ่งชี้ถึงความสามารถในการป้องกันมะเร็งผิวหนังและโรคอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับรังสี UVA (เช่นphytophotodermatitis  ) ได้ดีขึ้น จึงแนะนำให้ใช้ครีมกันแดดในวงกว้าง ( UVA/UVB ) ครีมกันแดด บางชนิดมีวันหมดอายุ — วันที่ระบุว่าเมื่อใดที่ครีมกันแดดอาจมีประสิทธิภาพน้อยลง อารยธรรมยุคแรกใช้ผลิตภัณฑ์จากพืชหลายชนิดเพื่อช่วยปกป้องผิวจากการทำลายของแสงแดด ตัวอย่างเช่นชาวกรีกโบราณใช้น้ำมันมะกอกเพื่อจุดประสงค์นี้ และชาวอียิปต์โบราณใช้สารสกัดจากข้าว ดอกมะลิ และพืชดอกลูปินซึ่งผลิตภัณฑ์เหล่านี้ยังคงใช้ในการดูแลผิวในปัจจุบัน ซิงค์ออกไซด์เพสต์ยังเป็นที่นิยมในการปกป้องผิวมานานนับพันปี ในบรรดา ชาว Sama-Bajauที่เร่ร่อนในทะเลของฟิลิปปินส์มาเลเซียและอินโดนีเซียครีมกันแดดชนิดหนึ่งที่ใช้กันทั่วไปคือแป้งที่เรียกว่าโบรักหรือบูรัคซึ่งทำจากวัชพืชน้ำ ข้าว และเครื่องเทศ เป็นที่นิยมใช้มากที่สุดในผู้หญิงเพื่อปกป้องใบหน้าและบริเวณผิวหนังที่สัมผัสจากแสงแดดเขตร้อนที่รุนแรงในทะเล ในพม่าทานาคาเป็นเครื่องสำอางสีขาวเหลืองที่ทำจากเปลือกไม้ มักใช้เพื่อป้องกันแสงแดด