ตัวอย่างเช่น ในปี 2003 นิวยอร์กซิตี้เกิดไฟดับและกลุ่มคนเดินเท้าเดินข้ามสะพานบรูคลินกลับบ้านในความมืด สิ่งนี้ทำให้สะพานอันเลื่องชื่อสั่นสะเทือนและโยกไปมาจนบางคนรู้สึกเมาเรือและไม่สามารถทรงตัวได้หากยืนนิ่งๆ และในปี พ.ศ. 2543 สะพานมิลเลนเนียมที่เพิ่งเปิดตัวในลอนดอนได้รับฉายาว่าสะพานโคลงเคลงเนื่องจากการเคลื่อนไหวที่แกว่งไปมาขณะที่ผู้คนเดินข้ามไปมาในวันเปิดทำการ ทำให้ทางการต้องปิดสะพานทันทีและห้ามเปิดอีกเป็นเวลาสองปี สะพานมิลเลนเนียมเป็นแรงบันดาลใจให้คำอธิบายที่ยอมรับกันมานานเกี่ยวกับความสั่นไหวของ สะพาน นั่นคือมนุษย์กำลังเดินเป็นขั้นบันได ประสานกันเหมือนลูกตุ้มที่แกว่งไปมา สิ่งนี้เรียกว่าการล็อกเฟส เมื่อดูวิดีโอคนเดิน ศีรษะและลำตัวของพวกเขาดูเหมือนจะเคลื่อนไหวพร้อมเพรียงกันราวกับคลื่น เชื่อกันว่าการเคลื่อนที่จากซ้ายไปขวาขนาดใหญ่นี้ทำให้สะพานหักเหไปมา ในความเป็นจริงแล้ว สะพานอัลเบิร์ตซึ่งสร้างข้ามแม่น้ำเทมส์ในกรุงลอนดอน มีชื่อเล่นว่า "สตรีผู้สั่นสะเทือน" และมีป้ายบอกให้ทหารที่อยู่ใกล้เคียงซึ่งกำลังเดินขบวนข้ามไปหยุดเดิน